Toenemende vraag laadpalen vraagt om heldere visie

Beslag op de openbare ruimte 

We kunnen er niet omheen: hoewel private en semipublieke locaties de voorkeur hebben, moet voor een adequate laadinfrastructuur ook de schaarse openbare ruimte worden aangewend. Daar komen strategische en tactische keuzes bij kijken. Keuzes waarvoor diepgaande kennis van deze jonge en nog onstuimige markt nodig is.  

Aan zowel de stedelijke bereikbaarheid als de CO2-doelstellingen en de oplaadwens van burgers voldoen, vormt vaak een extra uitdaging. Ook in kleinere en middelgrote steden is het aantal huizen met een eigen oprit immers regelmatig beperkt. En gezien onder meer de ambitieuze doelstellingen op het gebied van groen en de verlichtingsopgaven van gemeentes, wordt die situatie in de komende jaren alleen maar nijpender.  

Visie en strategie ook op de eindprijs 

Wat is een goede verdeling tussen privaat, semipubliek en publiek? Waar komen oplaadpunten te staan; aan de straat of geclusterd in garages of laadpleinen? En moet je je als gemeente aansluiten bij een grote concessie, die vaak ingegeven is door een NAL-regio? En de strategische keuze of de gemeente enkel de rol van operator gaat vervullen of ook die van exploitant. Want wil ze invloed hebben op de eindprijs en het recht hebben op een vergoeding voor de gemaakte kosten? Of zijn de gunsten toch vooral voor een marktpartij?  

Het zijn urgente kwesties alsook zaken voor de toekomst die van belang zijn tijdens het proces. Ervaring leert: wil je het vraagstuk optimaal behandelen, dan moet je nú al anticiperen op hetgeen in een later stadium komen gaat. De exploitatierechten van laadpunten kennen doorgaans immers zeer lange looptijden. En het laadpalengebruik is stevig aan het groeien. Je kunt dus maar beter goed voorbereid zijn. 

Samenhang met parkeerbeleid en deelmobiliteit 

Een laadvisie staat nooit op zichzelf. Het is onder meer een middel om aan CO2-doelstellingen te voldoen. Het heeft daarnaast ook een directe link met parkeerbeleid. Een voorbeeld: als je een autoluwe binnenstad nastreeft, moet aan de randen voor voldoende laadcapaciteit worden gezorgd. Maar hoe doe je dat? Is het in het geval van lange loopafstanden dan niet juist verstandig om de prijs acceptabel te houden? En is ‘slim laden’ dan niet al helemáál gewenst om op die manier zo veel mogelijk ‘laadgarantie’ te kunnen geven? Ook voor gemeentelijk beleid op het gebied van deelmobiliteit speelt de laadinfrastructuur overigens een cruciale rol. De gemiddelde gemeente verlangt van deelautoaanbieders op termijn een groei van enkele elektrische auto’s. Maar dat heeft enkel zin als daar op tijd en tegen een schappelijk of gangbaar tarief per kWh laadpunten voor beschikbaar zijn. De samenhang met parkeerbeleid en deelmobiliteit maakt dat advisering inzake laadinfrastructuur een onderwerp is dat dicht bij ons staat. 

En dan is er ook nog de huidige beperking van het energienetwerk. Want hoe ga je om met piekbelasting op bepaalde momenten van de dag? Op deze piekentijdstippen is er nu immers al met regelmaat te weinig netcapaciteit om op te laden. Laat staan wanneer we enkele jaren en een groot aantal elektrische voertuigen verder zijn. Intelligente software kan dynamisch inspelen op de vraag en daarmee het probleem beteugelen. Hoe je het gebruik van die load balancing-software dan het beste kunt managen, is een van de vraagstukken waarover wij ons voor onze klanten buigen. En met de genoemde kwesties zijn we er nog niet. De markt is en blijft voorlopig in beweging. Zo vinden er in diverse steden pilots plaats om lantaarnpalen tot laadpunten te verheffen. In Duitsland worden laadpunten zelfs in stoepranden geplaatst, dus ook wat dit betreft valt er nog een hoop te onderzoeken en bepalen. En er dient een standpunt te worden ingenomen inzake laadpalen waarmee auto’s energie terug kunnen leveren aan het energienet (Vehicle-to-Grid (V2G)), of aan andere elektrische auto’s. Voor iedere stad of gemeente uiteraard op maat gemaakt.  

Visie slechts start van de reis 

Is de visie eenmaal bepaald, dan gaan we steeds tot de volgende stap over. Naast het vormgeven van concrete plaatsingsplannen kunnen we bijvoorbeeld ook onderzoeken of er samenwerkingen met bedrijven te realiseren zijn waarbij specifieke parkeerplaatsen overdag door werknemers en ’s avonds door bewoners worden gebruikt. Zo geven we een extra impuls aan semipubliek laden en gaan we ‘vervuiling’ op de openbare weg tegen. En het mes snijdt dan aan twee kanten, want ook de parkeerdruk wordt meteen aangepakt. Al met al een veelomvattend, uitdagend onderwerp om mee bezig te zijn, en mogelijkheden te over om ons licht over te laten schijnen. En de inmiddels bij ons neergelegde hulpvragen op laadgebied maken ook weer dat onze missie volop naar voren komt: zorgen dat de toekomst bereikbaar blijft.