Circulariteit is een model van productie en consumptie, waarbij bestaande materialen en producten zo lang mogelijk worden gedeeld, verhuurd, hergebruikt, hersteld, opgeknapt en gerecycleerd om meer waarde te creëren.
In december 2020 keurde de Europese Raad een nieuwe bindende EU-doelstelling goed voor een netto interne vermindering van de broeikasgasemissies met ten minste 55 procent in 2030 ten opzichte van het niveau van 1990.
De circulariteit bij de aanleg en het beheer en onderhoud van infrastructuur en de openbare ruimte in Twente staat nog in de kinderschoenen. Circulaire initiatieven komen voor, maar zijn vaak pas na gunning geïnitieerd door een opdrachtnemer.
Het Ministerie van BZK heeft de afgelopen tijd woondeals (zie kader onderaan de tekst) gesloten met verschillende regio’s. Daardoor ontstaat een schat aan investeringskracht waarmee het opwaarderen van de bestaande stad mogelijk is.
De BouwCirculair-Monitor 2020 is een feit. Dit nieuwe instrument brengt de stand van zaken rond circulariteit in beeld. Waar staan we op dit moment? En wat zijn de grootste uitdagingen?
De komende jaren gaat de gemeente diverse materiaalstromen in kaart brengen, van binnenkomst tot verwerking, om zo kostbare grondstoffen te behouden.
Daarvoor pleitte staatssecretaris Stientje van Veldhoven van Infrastructuur en Waterstaat in Japan op de G20-bijeenkomst rond milieu en energie, op 15 juni.
De gemeente is een bron van massaal geproduceerde afvalmaterialen, zoals papier, glas, plastics en GFT. Zo produceert de gemeente Utrecht alleen al 139 754 ton (CBS, 2016) afval.
Overheid en het bedrijfsleven slaan hierover op woensdag 13 februari de handen ineen in de vorm van het Versnellingshuis Circulaire Economie.
Dat staat te lezen in het rapport 'Circulaire economie in kaart' van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).
