Meierijstad zet grote stappen in toegankelijkheid

dinsdag 25 juni 2019

timer 5 min

Meierijstad zet grote stappen in toegankelijkheid

De Projectgroep Inclusieve Samenleving Meierijstad

De gemeente Meierijstad maakt sinds ongeveer een jaar actief werk van toegankelijkheid. “Er gebeurt iets, dat voel je overal.”

Beleidsmedewerker Sandra Langenbach is verantwoordelijk voor toegankelijkheid en inclusiviteit in de gemeente. In het begin stond er ongeveer een uur per week voor dit thema in haar agenda. Ze schetst hoe dit gestaag meer werd. “We zijn een relatief nieuwe gemeente (op 1 januari 2017 fuseerden de drie Oost-Brabantse gemeenten Veghel, Schijndel en Sint-Oedenrode, red.). Sinds een jaar zijn we actief bezig met toegankelijkheid en inclusiviteit. Voor die tijd gebeurde er ook al veel in de drie voormalige gemeenten, maar niet echt gecoördineerd en niet breed voor heel Meierijstad. Bovendien zijn we tegenwoordig een van de 25 koplopergemeenten van de VNG.”

Nulmeting

Om een goed beeld te krijgen van alle plannen en activiteiten rondom toegankelijkheid in de gemeente Meierijstad is eerst een nulmeting gedaan. “Stichting Zet heeft die voor ons uitgevoerd. Daarnaast zijn de losse platforms die al bestonden op eigen initiatief ook gefuseerd. De zaken die al plaatsvonden worden groter omdat we ze uitrollen naar de rest van de gemeente. Veghel organiseert bijvoorbeeld al jaren het basisscholenproject waar jongeren bewust worden gemaakt wat zij kunnen doen voor mensen met een beperking. Er wordt nu hard gewerkt om dit uit te breiden naar alle basisscholen in heel gemeente Meierijstad.”

Naast de nulmeting heeft Langenbach ook gesprekken gevoerd met verschillende belangengroepen en ervaringsdeskundigen. “Ik proefde dat men blij is met wat er allemaal al gebeurt, maar dat ze in de praktijk soms letterlijk en figuurlijk nog tegen zaken aanlopen.”

Eindelijk meedenken

Alle voorbereidingen leidden tot de oprichting van een Projectgroep Inclusieve Samenleving. Die organiseerde een bijeenkomst voor inwoners van Meierijstad met een beperking. “Hier kwamen meer dan tachtig mensen op af. .. Het was een fantastische bijeenkomst. Men vond het geweldig dat ze eindelijk eens mochten meedenken. Het sidderde werkelijk in de lucht.”

Met alle opgehaalde informatie is gewerkt aan een Inclusieagenda, die momenteel in concept klaar is. Aan de agenda worden actieprogramma’s gekoppeld, waar de gemeente concreet mee aan de slag gaat. “Die programma’s zijn dus nog niet definitief, maar we denken bijvoorbeeld aan een stimuleringsfonds voor ondernemers, maar ook aan de fysieke toegankelijkheid, digitale toegankelijkheid en de raakvlakken tussen onderwijs en werk .”

Workshop voor collega’s

Een belangrijke uitdaging binnen het thema toegankelijkheid is bewustwording, zowel extern als intern. Daarom heeft Langenbach samen met onder andere ervaringsdeskundigen een workshop georganiseerd, om haar collega’s te enthousiasmeren en ze te laten ervaren hoe het is om een beperking te hebben. “We hebben onder meer geprobeerd om in een rolstoel een drempel te nemen en gevoeld hoe het is om met een speciale bril als blinde of slechtziende te lopen.” De bijeenkomst, waar zo’n 45 collega’s op af kwamen, leverde een aantal waardevolle contacten op voor Langenbach. “De collega’s uit het sociale domein ken ik meestal al, maar nu leerde ik ook mensen kennen die gaan over zaken als openbare ruimte, verkeer en gebouwen. En dat is mooi, want van circa 550 collega’s is het onmogelijk om van iedereen te weten wat ze doen.”

De workshop heeft ervoor gezorgd dat iemand het idee opvatte om tijdens de jaarlijkse personeelsdag ook aandacht te besteden aan toegankelijkheid. “Eerder hebben we 100 gemeentelijke gebouwen laten schouwen en bij de verkiezingen zijn de stemlocaties onder de loep genomen. Daar is een aantal aanbevelingen uitgekomen, die we deels zelf konden uitvoeren, bijvoorbeeld het ophangen van wandbeugels. Deze klusjes hebben we tijdens de personeelsdag uitgevoerd. Dit soort dingen helpt enorm bij de bewustwording.”

De boer op

Langenbach wordt binnen de gemeente steeds vaker gevonden als het gaat om vraagstukken rondom toegankelijkheid. Toen er na de aanslag in Utrecht commotie was over het ontbreken van goede informatie voor doven klopte er meteen een collega aan die hier iets aan wilde doen. “Een van onze projectcollega’s is doof, die hebben we in contact gebracht met onze afdeling communicatie. Op die manier maken we verbindingen.”

Hoewel Langenbach steeds vaker benaderd wordt door collega’s gaat ze zelf ook nog veel de boer op. “Ik hoorde laatst dat er nieuw speelruimtebeleid wordt opgesteld. Ik heb mezelf toen bij die collega geïntroduceerd. Het allermooiste zou natuurlijk zijn dat toegankelijkheid automatisch wordt meegenomen, van het klantcontact tot het opstellen en uitvoeren van beleid. Dan wordt uiteindelijk een aanjager overbodig.”

Een van de aanbevelingen uit de projectgroep is om een speciale ‘ambassadeur toegankelijkheid’ aan te stellen. Voor Langenbach zou dit een mooie uitdaging zijn, momenteel is ze meer uren kwijt aan het onderwerp dan begroot. Overigens doet ze het met liefde: “Ik heb echt hart voor dit brede onderwerp gekregen. En ik hoop dat het lukt om die ambassadeursrol in te voeren.”

Structureel tijd besteden aan toegankelijkheid is ook in Meierijstad belangrijk. Er is nog veel te winnen, bijvoorbeeld op het gebied van bewustwording.