Het grijze gebied als 'innovation playground’ voor mobiliteit en gebiedsontwikkeling

Het duo vertelt via Teams over hun ambities, plannen en hun kijk op mobiliteit. “De verjonging moet blijven doorgaan”, verklaart Bakker de toevoeging van Ruysch aan het managementteam, al zo’n 5,5 jaar na haar indiensttreding. “De derde aandeelhouder, Joop, heeft onlangs een stapje terug gedaan. Hij is momenteel op wereldreis.” Ruysch: “Dat was voor mij een mooi moment om, na een jaar met z’n drieën, de kar volledig samen met Alwin te trekken. Ik kwam 5,5 jaar geleden min of meer toevallig bij Future Mobility Network terecht vanuit een onderzoek rondom zelfrijdende voertuigen.”

"De manier van werken hier sprak me aan. We hebben een holistische visie, waarbij alles mogelijk is. Ik probeer de wereld van mobiliteit en de gebouwde omgeving samen te smelten. Dat heeft ertoe geleid dat we een apart thema hebben ontwikkeld, Vastgoed & Strategie, waar inmiddels een heel team op actief is dat al zo’n 35 mobiliteitsplannen en adviezen voor gebiedsontwikkelingsopgaven heeft gerealiseerd.” Daarnaast zijn we actief op het gebied van mobiliteitsmanagement, schrijven we mobiliteitsvisies voor de toekomst, werken we het zero emissiebeleid uit voor gemeenten, waaronder de gemeente Delft, en realiseren we al meer dan 100 hubs voor de gemeente Rotterdam. 

Flexibele inrichting

Je kunt zelf nog zo vooruitstrevend te werk gaan in gebiedsontwikkelingen maar in veel gevallen wordt aan projecten een harde parkeernorm verbonden. Hoe gaat Future Mobility Network hiermee om? Ruysch: “We zetten altijd de doelgroep centraal en proberen ons voor te stellen hoe het is om op een bepaalde locatie te wonen en te werken. Daarnaast nemen we de toekomstige situatie ook in ogenschouw. De starter van nu gaat misschien een gezin stichten. Hier moet je dus adaptief mee omgaan. In plaats van een parkeerplek kan je bijvoorbeeld een parkeervlek creëren. We willen meebewegen in het ontwerp en een gebied zo flexibel mogelijk inrichten. Dat betekent dat we niet zozeer denken in bezit van ruimte maar meer in het gebruik van ruimte. Een interessante vraag daarbij is wie eigenlijk ooit bepaald heeft dat een parkeernorm de norm is? Voor ons is 1,8 auto per huishouden geen norm die toekomstbestendig is. De leefbare stad is daarbij niet gediend, dat moet anders.” 

Zelfrijdende deelauto. Waarom niet?

Bakker: “De afgelopen jaren zijn auto’s steeds groter geworden, die leggen een steeds grotere claim op de ruimte. We denken altijd na over het maaiveld, maar wie is eigenlijk eigenaar van de lucht?” Om de druk van auto’s op de ruimte te verminderen werken Bakker en zijn collega’s aan een nieuw product, de op afstand bestuurde deelauto. “Een deelauto die naar je toe komt rijden. Want waarom staat de deelauto eigenlijk stil? Deze auto wordt vanuit Estland aangestuurd. De wetgeving volgt vaak dit soort nieuwe ontwikkelingen, ook nu. We denken wat ons betreft veel te vaak vanuit de huidige situatie, in dat geval is er inderdaad geen verandering mogelijk. We vinden dat wetgeving een adaptief vermogen moet krijgen. Immers om de mobiliteitstransitie voor elkaar te krijgen moeten we de huidige kaders loslaten. Juist dat grijze gebied is de ‘innovation playground’.”

Loopgroepje naar school 

Bakker en Ruysch wijzen op de remmende voorsprong van Nederland, als echt fietsland. “We zijn blijven hangen in het oude denken”, stelt Ruysch. “Neem het halen en brengen van schoolkinderen. Dat is een gemaakte beperking. Wij gaan in gesprek en denken na over wat het probleem is en wat er vervolgens voor nodig is om dat probleem op te lossen. Het doel is om kinderen veilig en op tijd op school te krijgen. Daarom zijn wij ongeveer een jaar geleden gestart met het ontwikkelen van een app: sCOOL2Walk . Via de app organiseren we loopgroepjes van en naar school onder leiding van een begeleider.” 
Het project dient meerdere voordelen, weet Ruysch. “De kern van lopen begint bij kinderen, net als dat een kind al van jongs af aan ‘leert’ fietsen, zou lopen ook veel meer meegegeven moeten worden bij de opvoeding. Ook er zit er een stukje educatie in, bewustwording van de (verkeers)omgeving. Daarnaast krijg je veel minder haal- en brengverkeer, omdat wij een alternatief bieden voor het halen en brengen van kinderen. De ouders krijgen hiermee een stuk meer vrijheid en tijd gedurende de dag en kiezen er misschien wel voor om met de fiets naar het werk te gaan.                   

Bakker: “Dit is wat ik bedoel met ruimte geven voor het grijze gebied. Die ruimte hebben we nodig voor nieuwe dingen. Zo hebben wij in 2016 bijvoorbeeld ook de eerste zelfrijdende shuttle in Nederland  geïntroduceerd en later de bezorgrobots en automatische pontjes in operatie gebracht. 

China

Voor een ruime blik gaan de werknemers van FMN ook op pad naar het buitenland, vertelt Ruysch. “We gaan binnenkort met drie collega’s naar Beijing. Daar denkt men anders. En ja, er gebeurt van alles waar wij in Nederland heel anders over denken. Maar er gebeuren ook heel veel goede dingen waar wij van kunnen leren.”

Deze mindset komt terug in alles wat FMN doet, aldus Bakker. “Waar het schuurt, voelen we ons goed. Het advies dat we geven past niet altijd op de bestaande situatie en sluit niet altijd aan bij wat de klant vooraf verwacht. Het is dat dal van desillusie waar we elkaar weer vinden en vervolgens stappen vooruit kunnen maken.” Ruysch: “Wij willen daarbij leefbare steden creëren. Het profiel van die klant moet daar wat ons betreft bij aansluiten, we willen het echt samen doen.”